📝 متیو پتی و تریتا پارسی، از اعضای اندیشکده ی حکمرانی مسئولانه کوئینسی، در مقاله ی مشترک خود به مسئله ی دخالت‌گری قدرتهای منطقه‌ای در کشورهای دیگر پرداخته‌اند.
🔸یک سوم صادرات سلاح ایالات متحده بین سالهای 2010 تا 2020 به خاورمیانه بوده است که عمده ی این صادرات به بازیگرانی با بالاترین دخالت در کشورهای دیگر بوده است: عربستان، امارات، ترکیه و رژیم صهیونیستی.
🔸این مقاله دو علت را به عنوان علل اصلی دخالت بازیگران در کشورهای دیگر می‌داند:
1- تلاش ایالات متحده برای ایجاد تغییر در خاورمیانه که از عوامل اصلی ناآرامی در منطقه است
2- پشتیبانی عملی واشنگتن از متحدینش در نبردها
🔸با توجه به مطالعات انجام شده، دمداخله ترکیه و امارات متحده عربی بیشتر از دیگران است و بر خلاف تصور حاکم در آمریکا و رسانه‌ها، پس از توافق برجام دخالت ایران در کشورهای دیگر به شدت کاهش داشته است.
🔸تلاش ایالات متحده برای براندازی در کشورها و تحریم های شدید علیه آنها، از عوامل موثر برای بی ثباتی در منطقه بوده که دخالت گری را افزایش می‌دهد.
🔹 راه حل:
1- ایالات متحده باید تلاش کند آسیب بیشتری به وضعیت منطقه نزند و در این راستا باید از سیاست‌هایی که منجر به فروپاشی کشورها می‌شود، دست بردارد.
2- گام دوم، عدم حمله ایالات متحده به کشورهای دیگر است.
3- گام سوم نیز آن است که آمریکا قبل از فروش سلاح به متحدینش، اطمینان پیدا کند از آن در راستای دخالت در دیگر کشورها استفاده نخواهد شد.
4- پس از این موارد است که آمریکا باید به مسئله ی کشورهایی مانند ایران نیز رسیدگی کند.
